BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS »

20 Mart 2010 Cumartesi

Fobi

İnsanın neresi acırsa canı oradaymış ya. Benim çenemde bu aralar. Ben zaten neyi büyük konuşsam başıma gelir. Başka türlüsü bana yakışmaz.

26 yıllık yaşamımda iki şeyden kaçtım. Biri matematik dersi biri dişçi koltuğu. Matematikte galip geldim sayabiliriz, kendimi ifade edebilecek kadar hesaplıyorum. Ama dişçi öle değil. Fobi nedir bilir misin? Ben bilirim en alasından. İçindenim. Sen düşünmeden ötenazi isteyebilir misin? Ben isterim.

Fobisi olmayan bi insan korkuyor der, çekiniyor, hoşuna gitmiyor. Fobi çok nettir. "O" durumla karşılamamak için canından vazgeçmeyi önce düşündürür fobi. Mantık aramaz. Sorgulamaz. Sen ne kadar sakin ol dersen o, o kadar panikletir. Korkudan ölmek diye bir şey vardır. Bak Kemal Sunal nasıl gitti. Dinlemediler adamı çünkü! Bindirmeyin beni uçağa demiş. Bir şey olmaz demişler, ne var biz yanındayız demişler. Ne yazık ki ölümün ekürisi olmaz tek gidersin nereye gidiliyorsa!

Kalbin küçücüktür senin aslında. Fazlaya gelemez. Eğer yer etmişse bir şey içinde zorlamamak gerekir. Çoğu çocukluktan gelir, bazısı sonradan edinilir. Bazı fobilerin korkuyla başlamadığı bile söylenir. Çocukken amaaan iki ağlar susar dediğin yarın öbür gün elini kolunu bağlar. Her çocuğa denize atılarak yüzme öğretilmez. Herkesin bünyesi farklıdır. Senin çok kolay gördüğün bir şey başkasının hayatına mal olabilir.

Ama öle bir zaman da gelir ki yenmek zorunda kalırsın inadını. Hayatını sürdüremez hale gelirsin. Mecbur kalırsın. Yapışırsın annenin eline o seni en acıtmayacak yöntemi bulur zaten. Ama bilirsin ki senin acın eskiden geliyor, çok eskiden...